Werken in Bolivia

Land 2! We starten met Copacabana, aan de Boliviaanse kant van het Titicacameer. In dit dorpje is eigenlijk weinig te zien, er is 1 hoofdstraat met winkeltjes met weer eens dezelfde souvenirs en restaurants gericht op toeristen. Het enige wat je van hieruit kan doen is nog maar eens het Titicacameer opgaan, deze keer richting Isla del Sol. Volgens de legende zijn de eerste inca's hier geboren uit een rots en in de "eeuw der duisternis" die nog zou komen, zullen de zon en de maan zich verstoppen in een belachelijk klein holletje in deze rots. Een heel mooi eiland, mooie uitzichten, maar toch weer veel te toeristisch... Op de enige weg over het eiland vragen ze je 3 keer om geld om te mogen passeren, wat een wrang gevoel naliet...

Terug op het vasteland namen we afscheid van Marleen en Rozanne, en reisden met z'n vieren door naar La Paz. 'Belachelijk groot' is een understatement om deze stad te beschrijven. Ze bouwen zelfs hun huizen tegen rotsen waar normale mensen niet komen. Wij zaten echter in een gezellig hostel gelegen aan 'mercado de brujas', de heksenmarkt. Hier verkopen ze (naast weer dezelfde toeristenrommel) de raarste spullen, die men gebruikt om te offeren aan Pachamama, waaronder foetussen van lama's... Vanuit La Paz waagden we ons aan de gevaarlijkste weg ter wereld: the Death Road. Toen deze weg nog in gebruik was door auto's, stierven er gemiddeld 300 mensen per jaar. Inmiddels is er een nieuwe weg aangelegd, en wordt de Death Road vooral bereden door toeristen op mountainbikes (hoewel er af en toe nog zotten met de auto doorkomen). We startten op 3800m hoogte en daalden per mountainbike af langs levensgevaarlijke kliffen op een bultige kiezelweg tot 1300m. Na de afdaling waren onze armen stijf van het remmen, maar onthielden we vooral het prachtige landschap...

Na geproefd te hebben van het nachtleven van La Paz trokken we met z'n tweetjes naar Vinto, nabij Cochabamba. Hier hadden we werk gevonden op een boerderij in een boerengat bij Christiane, een geïmmigreerde Hollandse. We werkten ons de handen vol blaren op het prachtige domein. Na een week werken en daarna een dag uitrusten in de hangmat trokken we terug naar Cochabamba. Van de rust van in Vinto schiet hier nog weinig over, maar we zijn maar op doortocht en alweer druk op zoek naar een of ander nationaal park waar we weer kunnen genieten van de bergen, de natuur en het mooie weer!

Groetjes vanuit de stad die gisterenavond bijna in vlammen opging door de 6 enorme bosbranden die we zagen op de heuvels die ons omringen...