Koffie!!

Voor de eerste keer in ons leven hadden we een vlucht geboekt die we niet zouden nemen. De bedoeling was om vanuit Iquitos terug naar Lima te vliegen, maar we beslisten om onze terugvlucht te laten vallen en door te vliegen naar Bogota in Colombia. Een rechtstreekse vlucht was er niet, dus zijn we via Panama moeten gaan.. Ja, we hebben ook dat land voor enkele uren bezocht... (Enfin, de luchthaven dan toch...)

Bogota was voor ons veel te groot, dus we vertrokken er heel snel en namen een bus van 24 uur naar Cartagena in het noorden. Een hele gezellige stad aan de Caraïbische zee. Heel tof om in rond te dwalen, maar de hitte was er ondraaglijk...

Van Cartagena namen we het vliegtuig naar Medellin. Vliegen was namelijk ongeveer even duur en dan verspilden we geen hele dag in de bus. Onze ecologische voetafdruk werd jammer genoeg wel weer een pak groter... Medellin was vroeger de grootste drugsstad van heel Colombia. Pablo Escobar hield de stad vroeger in zijn greep, maar tegenwoordig is ze helemaal opgekuist en is het er veilig. Buiten de vele buildings was er niet veel te zien en we verlangden weer naar rustigere oorden.

We vertrokken er dus en gingen via Manizales naar Salento in het midden van de "zona cafetera". De beste koffie van de wereld wordt hier geteeld. De bedoeling was om hier 2 dagen te blijven, maar een week later genoten we nog steeds van de schitterende landschappen, de ongelooflijk vriendelijke mensen en de lekkerste koffie die er bestaat! Als we ons ergens zouden kunnen neerplanten zou het hier zijn...

Maar we moesten natuurlijk verder. We trokken weer zuidelijker naar Cali. Vanaf we aankwamen misten we de rust van Salento meteen. We verkend de zoveelste Zuid-Amerikaanse stad en na 2 dagen vertrokken we ook hier weer.

Weer naar een rustigere plaats: San Agustin. Een klein dorpje, verloren tussen de prachtige groene heuvels van Colombia. Daar bezochten we hele oude begraafplaatsen met grote, monolithische beelden in " the middle of nowhere". Weer ver weg van de grote drukte van de steden. Op sommige plaatsen krijgen we echt het gevoel dat de tijd is blijven stilstaan...

Maar wij kunnen natuurlijk zelf niet blijven stilstaan, dus trokken we naar Popayan: de witte stad. Alles is hier effectief wit en zonder zonnebril ben je blind na een half uur. Toen we daar waren begon het WK, dus we doken er een caféetje in en keken naar de voetbal.

Toen werd het tijd om Colombia achter ons te laten. Dit land heeft ons echt verrast en hier willen we zeker weer terug naartoe komen. Het enige wat je over Colombia hoort in de Westerse media is problemen met de FARC en dat het de grootste producent van Cocaïne is, maar de plaatsen die wij bezocht hebben zijn heerlijk rustig, vredig en de mensen zijn er ongelooflijk vriendelijk. De landschappen zijn er ook adembenemend...

We staken de grens met Ecuador over en arriveerden in land 9 op onze route. We gingen naar Otavalo waar we ons volledig lieten gaan op de grootste artisanale markt van heel Ecuador. Natuurlijk volgen we ook het WK in de plaatselijke caféetjes en het feit dat het bier hier goedkoop is helpt altijd...

Met enkele extra kilo's in onze rugzak trokken we naar de hoofdstad van Ecuador: Quito. We vonden een hostel in een hele gezellige buurt en verkenden de stad. Veel te groot naar onze zin, maar we vonden er een gezellig plein met terrasjes waar elke match van het WK werd uitgezonden. We kochten er allebei een truitje van de rode duivels en zagen onze landgenoten winnen tegen Algerije!!

Van hieruit gaat het weer richting de kust. Deze keer is het weer de stille oceaan die we onveilig gaan maken...

Groetjes vanuit het land waar de economie zo slecht is dat ze maar beslist hebben om de Amerikaanse dollar als munteenheid te gebruiken...