Toen waren ze nog met twee...

Ze zeggen wel eens dat Chili de natuur heeft en Argentinië de olie... Wat de natuur betreft is dat absoluut waar. Vanuit El Chalten (dat nog tegen de Andes ligt) ging het met de bus naar Puerto Madryn. Dat ligt helemaal aan de andere kant van Argentinië tegen de Atlantische oceaan. Onderweg kom je helemaal niets tegen. Een dor woestijnlandschap waar praktisch niets groeit en het enige wat je ziet is af en toe een dood beest dat vast hangt in de prikkeldraad. Best vreemd, maar effectief heel de pampa's zijn om de één of andere reden omheind...

In Puerto Madryn ruilden we de bergen in voor een warm strand. We lagen hele dagen op het zand en spoelden ons nadien af in een lekker warme zee. Hier deden we ook nog wel iets heel speciaals: er zit hier een kolonie zeeleeuwen die geen schrik hebben van mensen en je kan er gaan zwemmen met die beesten. Echt ongelooflijk! Ze komen echt tussen de groep spelen en soms kan je ze zelfs aanraken. Ik ben één keer een beetje afgedwaald van de groep en had het geluk om met een zeeleeuw te kunnen dansen! Ik kon hem knuffelen en hij zwom tussen mijn benen door en knabbelde aan mijn hand! Echt een speciaal gevoel...

Nog diezelfde dag ruilden we onze snorkel in voor duikflessen en gingen de zeebodem verkennen. We doken ongeveer 8 meter diep en vonden er zeesterren, krabbetjes, koraal, zeeëgels en een paar rare vissen. Zeker ook nog eens voor herhaling vatbaar...

We trokken met pa en Ethan nog noordelijker, maar we bleven langs de kust. (In het binnenland is er toch niets te zien...) we trokken naar Villa Gessell. Daar vonden we een gezellige camping vlak aan het strand en de laatste dagen brachten we door tussen de hoge golven... Toen was het bijna tijd om afscheid te nemen van pa en Ethan. We trokken naar Buenos Aires en zetten hen op de vlieger...

Lang zouden we niet alleen blijven, want een dag later stond er al weer bezoek. Deze keer kwamen Kaja en Toon. Zij kenden al iemand in Buenos Aires en met hem als gids kwamen we hele mooie plaatsen tegen in deze gigantische stad. Buenos Aires is echt wel een mooie stad, als je weet waar je naartoe moet gaan tenminste... Yana en ikzelf zijn er wel bijna overvallen door de meest idiote overvaller ooit. We zaten in een stadspark een spelletje te spelen op de Ipad toen een schrale kerel met een broodmes ons bedreigde. Ik moest lachen en stond plots op waarvan die kerel zo verschoot dat die zich omdraaide en ging lopen... Ik wist niet dat ik er zo gevaarlijk uitzag...

Toen we de drukte beu waren trokken we met z'n zessen verder naar Mendoza. (Weeral heel die pampa's over...) Hier kwamen we een vriend van Kaja en Toon tegen en samen met hem verkenden we de stad een beetje. We hebben ons vooral in het stadspark bezig gehouden met een slackline. We hebben ook een fiets gehuurd en zijn de wijnstreek onveilig gaan maken. In de wijntour die ze aanbieden waren we niet echt geïnteresseerd, maar in de wijn die ze serveren dan weer eens te meer...

Genoeg steden! We willen rustige dorpjes! Die vonden we een paar kilometer noordelijker. Potrerillos en Upsallata waren al een heel pak rustiger en we hadden het er best naar onze zin. Rustig kamperen, wat zwemmen in het meer, een beetje slacklinen en af en toe een korte wandeling (want het is hier veel te heet om ver te wandelen...).

Uiteindelijk werd het tijd om te splitsen. Kaja en Toon trokken naar het zuiden en Vincent, Paulien, Yana en ikzelf trokken naar Cordoba. Daar gingen we nog eens goed op de lappen en nu gaan we weer elk onze eigen weg. Yana en ikzelf hebben nu een autootje gehuurd en zijn de streek rond Cordoba aan het verkennen. We hebben hier een dorpje gevonden waar geen auto's binnen mogen. Het lijkt hier een beetje op Efteling! Echt een gezellig plaatsje!

Eergisteren zijn we gaan wildkamperen en die nacht barstte er een geweldig hitteonweer los! Heel de lucht hing vol elektriciteit! Bliksems volgden elkaar om de seconde op en de donder was constant aan het rollen... Echt machtig! Gisteren heeft het nog heel de dag geregend en de straten werden rivieren waar zelfs grote takken door dreven... Nu is het weer rustiger en gaan we nog wat genieten van een terrasje... (Met Duits bier, want alles is hier in het thema "Wilde Helga mit Lederhosen")

Groetjes vanuit een dorp dat Duitser is dan Duitsland zelf en waar Knackwurst mit Chucrut het lokale gerecht is, hoewel niemand genoeg Duits spreekt om dat fatsoenlijk uit te spreken...