Pirañas in de soep

Vanuit Belo Horizonte namen we een bus naar Campo Grande, vanwaaruit we doorreisden naar Bonito. Daar aangekomen merkten we dat er ongelofelijk veel dingen te doen waren rond dat kleine dorp, maar dat ze bijna allemaal even onbetaalbaar waren... We bezochten een mooie grot met helderblauw water en huurden daarna een fiets om een populaire badplaats aan de rivier te gaan bezoeken. Op de terugrit daarvan stootten we op iets leuks: er was een wedstrijd aan de gang van cowboys die met een lasso een lopende koe moesten proberen te vangen, heel speciaal!

Na Bonito reisden we weer eens naar Puerto Iguazu, hopend op mooi weer aangezien we daar de vorige keer niks hadden kunnen bezoeken door onweer. We hadden de eerste dag weer pech met regen en onweer, maar daarna klaarde het helemaal op en konden we de watervallen bewonderen in al hun pracht! We liepen er een dag rond en konden ons geluk niet op bij het zien van het ene prachtige uitzicht na het andere. De watervallen van Iguazu zijn één van de zeven natuurlijke wereldwonderen en die titel hebben ze zeker verdiend!

Hierna moesten we op de een of andere manier weer in Peru te zien geraken. We zaten uren en uren op de bus, door heel Paraguay en dan door heel Bolivia. Grenzen oversteken in deze regio blijkt heel moeilijk te zijn: aan de ene kant van de grens halen ze heel de bus uit elkaar, en 20 meter verder (in het zicht van de vorige contolepost) beginnen ze weer van voor af aan. We brachten een nachtje door in La Paz, wat in ons allebei wel wat nostalgie opwekte naar de vreemde Boliviaanse manier van leven en lieten met een beetje spijt in ons hart voor de laatste keer Bolivia achter. Vele uren laten kwamen we aan in Arequipa, een mooie en gezellige koloniale stad in het zuiden van Peru. Maar veel indrukwekkender was de Colcacanyon: de diepste canyon ter wereld, waar we de condors in grote aantallen boven ons hoofd en voor onze neus zagen rondvliegen, een prachtig spektakel! De canyon zelf met zijn bergen en terrassen was ook echt mooi.
Onze volgende bestemming was Nasca, waar we in een klein vliegtuigje boven de mysterieuze Nascalijnen vlogen en daarna een oud kerkhof bezochten met graven van de originele Nascabevolking. Hoe dat volk die lijnen zo loodrecht in de aarde hebben gekerfd en waarvoor ze gediend moeten hebben blijft tot op de dag van vandaag een mysterie waar vele archeologen hun hoofd over breken. En we zaten allebei voor de eerste keer in zo'n klein vliegtuigje, dat af en toe onze hersenen door elkaar schudde met de bewegingen die het maakte, spannend!

Ica was de volgende bestemming op ons lijstje, of meer specifiek: Huacachina, een oase in de woestijn vlakbij Ica. We genoten een paar dagen van de rust en kalmte rond de lagune tussen de enorme zandduinen. We beklommen een paar van die duinen om de zon te zien ondergaan boven de woestijn, heel vermoeiend maar ook wel heel mooi...

Na de rust van Huacachina was het tijd om naar Lima te trekken, van daaruit vertrok ons vliegtuig richting Iquitos, de grootste stad die niet per land bereikbaar is, in het midden van de jungle. We beslisten dus om een jungletour te doen van 5 dagen: we vaarden met een bootje over de rivieren, spotten vele dieren, vooral vogels, maar ook apen, luiaards en dolfijnen, we wandelden in de hitte door de jungle en sliepen er een paar nachten onder een hemel die prachtig bezaaid was met sterren, en met de muggen die zoemden rond onze oren, gelukkig aan de andere kant van het muskietennet. We gingen ook vissen, en Yana ving voor de eerste keer in haar leven een vis, een piraña! In het half uur daarna volgden er nog 5, waarna Kenneth er ook een stuk of 6 ving: ons avondeten was binnen! Die avond maakten onze gidsen een heerlijke soep van piraña. Toen de tour voorbij was waren we toch ook een beetje blij, we zouden niet meer dag en nacht geplaagd worden door muggen en andere insecten. Terug in het hostel begonnen we onze muggenbeten te tellen, maar we gaven het op na 200, het zijn er echt te veel...

Groetjes vanuit de stad in de jungle waar de mensen echt geloven dat diabetes, reuma, lamheid, kortom elke denkbare ziekte, kan genezen door een plant...
PS: ze zijn er ook van overtuigd dat de maan veel groter is dan de Aarde...